Zwart/Wit
“Ben jij echt altijd positief?” vroeg laatst iemand aan mij. “Echt elke dag”.
“Nee niet iedere dag”, maar wel naar buiten toe dan ben ik eigenlijk altijd positief. Niet omdat ik vind dat het moet , maar omdat ik dat wil. Het is mijn keuze.
“Ok, maar is dat niet heel erg moeilijk dan?” “Ja zeker wel, en het werkt ook tegen je”!
“Tegen je werken?” “Ja ik ga dat uitleggen”.
Als je altijd naar buiten toe positief bent, denken mensen dat het goed met je gaat. Als je dan iets niet kan vanwege je ziekte, zie je mensen denken he maar het ging toch zo goed.
Artsen die je niet serieus nemen omdat je zo vrolijk overkomt.
Maar ook de instanties waar je mee te maken hebt, die zien een vrolijk levendig persoon voor zich, en kunnen zich niet voorstellen dat jij een handicapt hebt.
Dat maakt het moeilijk voor de buitenwereld maar ook zeker voor jezelf, want je bent dan altijd bezig met je verdediging. Iets wat ik niet als negatief zie omdat ik weet dat het komt door mijn opstelling tegen over de ander. Het zou fijn zijn als mensen van je voorhoofd af kunnen lezen dat je ziek bent, maar helaas werk dat niet zo. Vaak ben je dan ook bezig met je positivisme te verantwoorden.
“Ben ja dan altijd positief”? was de vraag, Nee . De mensen die mij heel goed kennen, prikken door mijn houding heen. Die zien mij ook op mijn slechte dagen, en horen ook vaak mijn frustraties aan. Maar dat is maar een zeer klein clubje mensen. Die wijzen mij ook op mijn gedrag, remmen mij in mijn doen, en laten mij op die dagen met rust. 
Op slechte dagen begeef ik mij ook het liefst niet onder de mensen, dan lig ik lekker op de bank tv series te kijken, of doe de keukenkastjes soppen met veel herrie, maak ik een wandeling in het park, of doe ik gewoon helemaal niets. Die dagen baal ik van mijn ziektes, baal ik dat ik pijn heb, vraag ik mij af waarom ik, en haat ik het leven. Ik wil dan even helemaal niets. Geen contact, geen ge-app, geen bezoek etc. Ik weet dat ik op deze dagen heel zwart kan zijn en niet iedereen is daar tegen bestand. Uit een soort bescherming tegen andere blijf ik dan in mijn hol. Niet iedereen zou kunnen begrijpen hoe ik dan praat, en mij uit. Een enkeling zou zich zorgen gaan maken om mijn uitlatingen, en menig mens zou denken dat ik enorm deprisief ben. Maar dat is niet zo, het is gewoon even een kut dag. En dan uit ik iedere frustratie die ik heb over mijn leven. Als een minder bekende mij treft op zo’n dag dan vrees ik voor opname in een kliniek hihi.
Voor mij is het heerlijk om even zo zwart te zijn. Zelf medelijden, zelf kastijding, hoe je het noemen wilt, maar altijd alleen en niet tegen anderen. Ik wil ook geen lieve woorden, of het komt wel goed schatje berichten, nee gewoon even lekker negatief zijn. Maar zoals ik al zei ALLEEN . Helemaal alleen, dan voel ik me het best op die dagen. Mensen om me heen hoef ik dan niet te beschermen, uit te leggen, of zorgen weg te nemen. Nee lekker alleen tegen mijzelf zeuren.
En dat is niet omdat ik niet wil dat een ander mij zo ziet, of dat een ander mij zielig moet vinden. Nee helemaal niet juist. Ik kan het niet uitleggen waarom. Het is iets van mij zelf, iets wat ik zelf wil ervaren, niet wil delen en ook niet nodig vind dat het opgelost word. Gewoon lekker alleen met mijn duistere ik.
Natuurlijk kan je niet altijd alleen zijn, ik heb een man en een gezin. Zij weten dan ook dat als ik zo’n dag heb dat ze me lekker moeten laten gaan. Ik kan dat aangeven en zij laten mij. Als het te lang duurt dan haal ik mijzelf even uit mijn bui en parkeer hem dan naar een ander moment. Dat heb ik door de jaren heen mijzelf aangeleerd. Ik moet dan wel een paar uur later echt even alleen zijn, soms ga ik onnodige boodschappen doen, een brief posten of gewoon even weg. Meestal parkeer ik het voor de nacht. Vanwege mijn insomnia kan ik de nachten goed gebruiken voor mijn donkere dagen.
Dus voor een ieder die zich afvraagt of ik altijd positief ben. Hier jullie antwoord. Nee ik ben niet altijd positief, maar wel altijd een positief mens. Want ook uit mijn zwarte momenten leer ik weer nieuwe dingen. Maar ik wil die zwarte momenten alleen voor mijzelf houden. Ik deel deze info omdat ik de vraag vaak krijg, en ik weet dat mensen niet geloven dat ik altijd positief ben, tuurlijk heb ik ook mijn negatieve momenten ik ben ook een mens.
De keus om negatieve dagen voor mijzelf te houden is puur om dat ik daar kracht uithaal, en als je ze deelt met een ander, mensen je goed bedoelde woorden willen geven, terwijl je gewoon even lekker zwart wil zijn.
Want dat is de mens, als iemand zwart is willen ze hem wit maken en als je te wit bent willen ze dat je iets meer zwart bent. Elkaar lekker laten in de kleur die jij wilt zijn is bijna onmogelijk. Daarom kies ik voor mijn zwarte dagen alleen door te brengen. Zodat ik weer onnatuurlijk wit kan zijn naar buiten.
XD
Lieve Donna, ik zit het te lezen en heb tranen die niet willen stoppen over mijn gezicht lopen, het is net wat je zegt, soms wil je even alleen zijn, als ik niet positief ben en vrolijk dan schrikt mijn omgeving,( he zo ben je nooit), nee en zo willen ze mij ook niet zien want dan moeten zich bewust worden dat het echt geen leuke ziekte is en wat moeten ze daar nou mee, mijn moeder zei op haar oude dag toen zij eens erg benauwd was, Isa ik voel nu pas wat jij altijd voelde en ze maakte haar excuus dat ze mij altijd zo verkeerd had ingeschat. Donna, wij zijn familie niet dat het wat uitmaakt maar wat lijken wij op elkaar.