Afwezigheid
Even geen blogs, of facebook posts en iedereen what’s appt me gek over wat er aan de hand is. Sociale controle ten top. Hartstikke lief dat mensen zo begaan zijn met je.
Hier gaat het op het moment niet zo super met me, ben erg moe, heb veel pijn, en de nieren willen even niet werken zoals het hoort. Na diverse bezoekjes aan huisarts en ziekenhuis wacht ik nu op een date met de nefroloog.
Ik ben niet zo van de treurende post of negatieve berichtgeving vandaar dat ik even niets geplaatst had. Vele lieten me weten dat ook de negatieve of dipmomenten best gedeeld konden worden daarom schrijf ik dan nu toch deze blog. Niet op 1 dag want ik heb op het moment de energie niet om lang achter pc of laptop te zitten.
In etappes doe ik de dagelijkse dingen, en probeer ik mezelf in beweging te houden. Lezen, series kijken en bank hangen zijn mijn favoriete bezigheden op het moment. Helaas zijn boodschappen en het huishouden noodzakelijkheden waar je niet onderuit kunt en doe ik deze dan ook met de nodige tegenzin. Ik kan er gelukkig erg om lachen en voel me zeker niet zielig. Verbaas me vooral dat ik überhaupt dingen nog gedaan krijg. Ik zie het al een soort schemer wereld waarin ik even niet ben wie ik ben, en laat het dan ook gewoon lekker gebeuren. De dokter heeft uitgelegd hoe het komt en dat het nog wel even zal duren dus ik zal er het beste van moeten maken met wat ik nu kan. Mijn werk en studie probeer ik te blijven doen omdat dat toch ook weer energie geeft. En het gekke is ik fiets zo 25 kilometer weg zonder moeite. Het is voornamelijk me ergens toe zetten iets te gaan doen. Ik merk dat ik de volgende dag er wel meer last van heb dan normaal gesproken dat breekt je dan weer op en doet je weer twijfelen of je wel iets moet gaan doen. Heel veel getwijfel dus en veel zucht werk. Gelukkig blijf ik wel happy ondanks deze tegenslag, ik voel me ook niet ziek op het moment. Alleen zo ontzettend bleghhhh.. 
Deze week hoefde ik ook niets, de kids waren bij hun moeder, geen bezoekmaatjes of afspraken dan is het wel nog moeilijker om iets te gaan doen. Als je afspraken hebt dan moet je je er toe zetten en is het misschien nog wel zwaarder. Dat zullen we volgende week zien, dan zit ik helemaal volgepland met werk, afspraken, ziekenhuisbezoekjes etc.. Eens zien hoe we ons dan kunnen opladen om dingen te gaan doen.
Met het tens apparaat gaat het wel beter, als ik hem gebruik is de pijn vele male minder en kan ik meer gedaan krijgen op een dag. Na een dag dragen is het een stuk rustiger ’s nachts qua spasmes en pijn. Nu het slapen zelf nog.
Enfin, waarom ik toch even een blog schreef was om iedereen weer even op de hoogte te brengen van de situatie op dit moment. Bij dezen. Maak je geen zorgen, ik kom er wel weer bovenop het is gewoon even een fase. 
XD
