mini update
Inmiddels zijn we 5 weken na de operatie, en het gaat nog steeds heel goed. Ik heb geen pijn gehad van de operatie, geen bijwerkingen en alles lijkt heel goed te zijn gegaan. Of de operatie ook werkelijk dat brengt wat ik hoop zullen we pas weten na een maand of 3.
Natuurlijk zijn er ook nog de andere aandoeningen, ziektes en syndromen waar de operatie niets mee van doen heeft. Die zijn op dit moment onder behandeling en hier gaat het heel wisselend mee. De tendinitis in de handen is op dit moment mijn grootste zorg. Buiten de pijn is het natuurlijk erg “onhandig”. Je gebruikt je handen de hele dag met of zonder mijn handschoentjes blijft het een vervelende aandoening. En wat betreft de ACNES krijg ik deze week een tens apparaat om de pijn zelf te kunnen reguleren.
Door de jaren heen heb ik al heel wat behandelingen, medicaties en therapieen gehad. De een sloeg aan de ander was totaal verkeerd. Sommige medicatie doet helemaal niets en de ander gaf allergische reacties. Dat kleine lijfje van mij heeft al wat mee gemaakt de afgelopen jaren. En dat begint zich nu ook te uiten op diverse plekken.
Van geen lenzen meer kunnen dragen door beschadigde ogen, geen drop meer kunnen eten vanwege te lage nierfuncties, geen lange wandelingen meer kunnen maken door pijn in de voeten, bepaald voedsel niet meer kunnen verdragen zonder beroerd te worden, geen parfum mee verdragen vanwege geur allergie en ga zo maar door. Elke dag komt je weer achter iets nieuws als gevolg van je ziektes of medicatie.
Met de nieuwe huisarts zijn we nu in kaart aan het brengen wat er allemaal bijgekomen is en welke bijwerking hoort bij welke aandoening of medicatie. Omdat je op dit moment niet meer weet welke pijn of jeuk, huiduitslag of loopneus hoort bij welke aandoening. Lastig voor mij maar ook zeker voor artsen. Want als je moet vertellen wat er aan de hand is, en ze je vragen of je ergens last van hebt, het moeilijk te onderscheiden is of dit iets is wat bij een nieuwe aandoening hoort of wat er bij een bestaande past.
Dat maakt het meervoudig chronisch ziek zijn tot een zeer gedetailleerd pakket, waar soms moeilijk mee te dealen valt door artsen. Daarnaast is het voor mijzelf erg moeilijk in te schatten of ik bij bepaalde klachten wel of niet aan de bel moet trekken. Gelukkig heb ik ook met mijn nieuwe huisarts een goede afspraak. We bellen 1 keer per maand met elkaar en ik kan dan al mijn “nieuwe” bijwerkingen/klachten aan haar doorgeven en zij bekijkt dan of het iets is waarvoor ik wel of niet langs moet komen. Op die manier besparen we onnodige huisarts bezoeken. en 1 keer per 3 maanden hebben we een afspraak met alle toeters en bellen. Zo blijf ik onder controle en kunnen we goed bijhouden hoe het met me gaat.
Voor alle extra’s , heb ik ook weer de nodige hulpmiddelen en of medicatie en dan is dat ook wel weer te behappen. En we weten nu precies wat er allemaal loos is dat geeft ook een heel stuk berusting. Gezond worden we nooit meer, maar mee leren leven kunnen we wel.
XD
