Donna's Blog

Misschien voor sommige een moeilijk te lezen stukje, maar tja het hoort bij mijn ziek zijn en mijn blog. Ik wil al jaren dat mijn baarmoeder en eierstokken worden verwijderd, ik wijd 80 procent van mijn pijnklachten aan mijn hormonen. Iets wat door meerdere artsen is bevestigd, nu alleen de gynaecoloog nog.  Ik heb de afgelopen 2 jaar alles geprobeerd wat hij voorstelde omdat hij nog niet aan een operatie wilde denken, ik en vele artsen met mij vinden het nu wel bewezen dat het de enige nog overgebleven optie is. Ik heb twee jaar echt geleden onder alle pilletjes, drankjes, operaties, en injecties met als gevolg extra aandoeningen en allergische reacties. En natuurlijk geen stap verder gekomen qua pijntjes en kwaaltje waarvoor ik begon aan het traject. Ik neem het hem ook niet kwalijk hoor, hij was toch een van de eerste artsen die het serieus nam, en er ook iets aan wilde doen. Maar een operatie was net een stap te ver. Ik heb gesprekken gehad met psychologen om te zien of dit geestelijk ook haalbaar zou zijn, want zo’n ingreep is toch best een aantasting van je vrouwelijkheid aldus de arts. We hebben met verschillende artsen gesprekken gehad over de invloed van hormonen op mijn aandoening, ik heb verklaringen van dokters die het advies geven.

En nu 8 mei was het zover, gesprek met de gynaecoloog. En JA hij wil opereren. Eindelijk. Het is niet zo dat hij het nooit wilde maar artsen hebben zich aan regels te houden en zolang het medisch geen noodzaak is, dan proberen ze eerst alles wat in hun kunnen ligt. Maar nu is dan de kogel door de kerk. Mede door de bijwerkingen die de medicatie heeft veroorzaakt, en het feit dat het nog een aantal jaar duurt voor de overgang er is, wil hij me niet langer laten lijden.  Opluchting, blijdschap maar ook verdriet alles kwam eruit. Het verdriet was er ook zeker, want dit is het allerlaatste stukje wat je doet beseffen dat je echt nooit meer kinderen zult krijgen, en ja dat blijft altijd zeer doen. natuurlijk heb je daar heel goed over nagedacht, en alles afgewogen de afgelopen jaren. Maar op het moment dat het dan echt gaat gebeuren is er toch ook dat stukje verdriet. En ik verwacht ook wel dat dat tijden de week van de operatie nog wel door mijn hoofd zal schieten. Op dit moment overheerst de opluchting en blijdschap. 

Heb ik dan 2 jaar verspilt vraag je je misschien af.

Ja en Nee,

Ja, ik roep het al jaren dat mijn klachten daar van komen, en ja als ze het gelijk hadden gedaan dan had ik misschien al 2 jaar minder pijn gehad.

Nee, omdat er door het hele traject heen verschillende andere aandoeningen zijn ontdekt. Ik had nooit superwoman ontmoet, niet geweten dat ik erfelijke aandoeningen heb, nooit geweten had dat ik allergisch was voor bepaalde medicijnen, en ik was deze blog nooit begonnen. Ik ben in die twee jaar bewuster geworden van mijn gezondheid, ik heb mijn lichaam nog beter leren kennen, heb leren luisteren naar mijn lichaam, pak meer mijn rust. Mijn studie, en omscholing hadden misschien nooit plaats gevonden. Ik denk dat ik zonder deze twee jaar, nog door had gesukkeld met mijn fibro,  gewerkt had bij Gall, en mijn lijf nog zwaarder had belast met slechte gewoontes. Daar had ik dan later achter gekomen. En je had dan misschien toch altijd de twijfel gehad of het een goede beslissing is geweest. Nu weet ik wat me te wachten staat na de operatie, ik heb kennis mogen maken met de overgang, en weet dus hoe je lijf gaat reageren als het zover is. Ik heb al mijn andere aandoeningen aardig onder controle, en zie ik deze laatste stap als een soort kers op de taart. Stel dat het gaat gebeuren, stel ik heb altijd gelijk gehad dan is dat toch een overwinning.  Heeft het niet het gewenste effect dan ben ik toch 3 pillen kwijt per dag, en hoef ik niet te wachten tot mijn 50ste op de overgang, ik zeg win win situatie. Ik zou de operatie alleen al willen ondergaan om te ontdekken of ik al die jaren gelijk heb gehad hi hi. Hoe raar eigenlijk dat je zo kan verlangen naar een operatie, maar ik ben er echt heilig van overtuigd dat ik er zoveel beter van word. Dus op naar 16 juni.

XD