Humanitas
Na 25 jaar Gall beseffen dat het werk wat je doet niet meer gaat. Was de hardste klap. Ik heb er een jaar over gedaan om echt de knoop door te hakken. Maar het lange staan, het zware til werk, ik kon veel aan mijn collega’s over laten maar het voelde niet goed meer. Dan komt de dag dat je het moet gaan uitspreken. Jeetje wat was dat een drama zeg. Boos, opgelucht, verdrietig, alles kwam langs. Maar het hoge woord was eruit. We moeten maar naar spoor 2 gaan kijken.
Spoor 2 is al je al een tijdje in de ziektewet loopt en de kans op terug keren naar je eigen werkplek niet meer aan de orde is. Dan ga je kijken of er binnen het bedrijf een andere functie is of je gaat het traject in van re-integratie. Kijken naar een baan buiten het eigen bedrijf.
Samen met een coach ga je kijken wat er dan binnen jouw beperking mogelijk is. En waar je wensen liggen. Als snel kwamen wij uit op zorgen voor. Ik was al eens gestart met een studie Jeugdzorg/psychologie, dus misschien iets in die trant. Maar gezien mijn beperkingen is het moeilijk om een echt jeugdzorg medewerker te worden. Dat zijn pittige zaken en geen baantje voor een paar uurtjes per week. Alternatieven gezocht en gekozen voor het voor traject van jeugdzorg, de persoon die de indicatie geeft voor hulpvragen . De eerste gesprekken doen. Omdat dit tegenwoordig valt onder het WMO jeugd ben ik begonnen met de studie WMO consulent/jeugdrecht. Omdat WMO ook oudere zaken doet , schreef ik mij in voor een korte studie sociaal domein. Om inzicht te krijgen over de doelgroepen van een WMO consulent. Samen met de eerder gedane studie is dit een zeer uitgebreid pakket en kan ik vele kanten op. Solliciteren op deze functie is nog niet mogelijk omdat je de papieren en ervaring mist. Maar door het 2de spoor traject ben ik verplicht te solliciteren of werkervaring stage te doen. Vrijwilligers werk valt hier ook onder. En dus ben ik gaan zoeken naar een goede plek.
Ik kwam terecht bij Humanitas waar ik na een gesprek ben begonnen bij het project Vriendschappelijk Huisbezoek en project BOR (begeleiding omgangsregeling).
Ik heb op dit moment twee deelnemer (maatjes) waar ik 1keer per 2 weken kom voor een praatje, een wandelingetje, een spelletje , winkelen of het hulp met formulieren etc. Dit is erg leuk, ik krijg erg veel energie van de mensen. En mijn maatjes zijn dolblij met mijn bezoekjes. Een wacht mij altijd op met zelf gemaakt gebak en koffie. Een oude kok van de grote vaart, vol zeemansverhalen. Geen familie en kinderen. Maar wel een huiskip.
De andere is een dame die haar laatste levenstijd is ingegaan. Net als mijn allereerste maatje is ook zij ongeneeslijk ziek en begeleid ik haar zo goed als mogelijk. Ik neem de druk wat weg van familie. We lachen wat af samen. En winkelen graag even in haar buurtje. Maar ook veel gesprekken over het leven.
Het BOR project is nu pas van start gegaan dit is het begeleiden van de omgangsregelingen tussen ouders en kind. Hier voor zit ik eerst nog even een maandje op de Humanitas academie alvorens ik van start kan gaan. Je begeleid dus mensen die niet zo goed zelf een regeling kunnen handhaven. Je gaat met de ouders kijken naar de problemen die er zijn ontstaan , hoe deze te kunnen oplossen, en een start te maken met de omgang. Je maakt een plan van aanpak, en begeleid de mensen een half jaar. De exacte aanpak hiervan kan ik niet volledig beschrijven gezien deze iedere keer anders is en je geheimhoudingsplicht hebt. En nobele taak, met meestal een positieve uitkomt.
Al met al best intensief werk, niet alleen is het heel fijn voor de deelnemers maar ook voor mij. Na 3 jaar thuis zitten ben ik weer nuttig voor de maatschappij. Voel ik mij weer mens. En doe ik ook de nodige ervaring op voor een mogelijk nieuwe baan in de toekomst.
Hoe dan ook kan ik dit werk er altijd naast blijven doen, en mocht ik tzt toch echt worden afgekeurd dan heb ik iets om handen. Doordat mijn deelnemers allen weten dat ik ziek ben is er ook geen moeten. Als ik echt een slechte dag heb dan maken we er een telefonisch praatje van.
XD
mooi verhaal Donna. Tranen schieten te kort woorden ook trouiwens
Dank je wel Volkert. Ik schrijf veel en uit het hart. En Humanitas is echt zo’n dankbaar werk