Donna's Blog

Afgelopen weekend stond in het teken van trots.

Allereerst had ik zaterdag een vrij drukke dag voor de boeg, sausjes en salades maken voor de eerst BBQ van het jaar met mijn vriendenclub. We hadden elkaar al een tijdje niet gezien dus wilde ik kost wat het kost er bijzijn. In huis moest nog het een en ander gedaan worden, en dan was er nog mijn website, deze website! De verwachting was dat deze pas maandag on air zou komen maar tot mijn grote verbazing kreeg ik zaterdag al de eerste concepten te zien. En wat was ik daar al trots op!  Eigenlijk had ik er helemaal geen tijd voor gezien mijn energie level die dag,  het enthousiasme van mijn “site bouwer” wakkerde iets in mij aan waardoor ik het niet kon laten liggen.  Zo geschiedde tussen het knoflook pellen, yoghurt kloppen en kruiden knippen door waren we druk in de weer op de app over de aanpassingen, en styling. Heerlijk voelde het.

Na al het kokkerellen, uurtje liggen, douchen en opkleden op weg naar de BBQ. Een heel fijn weerzien met alle vrienden, een “verrassing”, heerlijk eten en een voldaan gevoel. Horen dat ze het fijn vonden dat ik er weer was, deed me enorm goed.  Toch bekroop mij halverwege de avond een irritant angst.  Ik zou voor de eerste keer, om mijn lichaam denken. Hoe gezellig ook, ik had mij zelf en een nieuwe vriendin beloofd goed voor mij zelf en mijn weke lijf te zorgen deze avond. Waar beter dan je “eerste keer” dan bij je beste vrienden.  Zij die al maanden hameren dat ik beter voor mijzelf moet zorgen.  Rond 21:00 was het zover, ik besloot om te gaan. Ik stond op en zei: “ik ga” , een dinnetje besloot met mij mee te gaan.  Na een rondje gedag zeggen was het zover, we stapte in de auto en gingen ook echt. Bijzonder raar gevoel, want je wilt niet weg maar het is verstandiger, iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Het voelde eigenlijk heel goed! Nu moet ik zeggen dat ik ook heel dankbaar ben dat mijn vrienden er geen raar iets van maakte, geen commentaar of sneue gezichten. ‘Nee’ alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Eenmaal thuis op de bank was ik nog blijer met de beslissing want ik kreeg natuurlijk even een tikje van alle inspanningen. Dit keer was het te doen. Trots op mezelf dat ik de goede keus had gemaakt, trots op mijn vrienden die mij de keus lieten maken, en trots op Ben dat hij lekker is gebleven en mij ook even niet het gevoel gaf dat ik zijn avondje verpestte ( wat hij nooit vind, maar dat gevoel heb ikzelf altijd) . Nee het was goed zo!!

Na het ritueel van huispakken aantrekken, bubbels inschenken en ons installeren op de bank, zag ik mijn telefoon vol apjes staan!  Mijn site was klaar, klaar om de wereld ingestuurd te worden. Ik verontschuldigde mij even tegenover dinnetje en voelde wederom een gevoel van trots door mij heen gaan. Ja ik had al 2 keer een blogpagina gemaakt, maar deze was echt helemaal van mij! www.donnameerveld.nl  niks geen toevoegingen van andere sites nee gewoon ik.nl. Een enorme dank gaat hier dan ook uit naar mijn “websitebouwer”.  Fantastisch!  Voor het eerst voelde ik mij echt even helemaal niet anders, niet ziek, alleen maar trots op wat ik toch maar weer bereikt heb dit weekend.

XD